تاثیر تمرینات پیلاتس بر بیماران زن دارای کمردرد مزمن

شواهد زیادی وجود دارد که حرکت درمانی برای بهبود بیماران دارای کمردرد مزمن مؤثر است. علاوه بر این ادعا شده است که حرکت درمانی از مراقبت های معمولی مؤثرتر است. با این حال هیچ پیشنهاد خاصی در مورد نوع ورزش وجود ندارد. یکی از روش های حرکت درمانی که در سال های اخیر مورد توجه متخصصین ورزشی و توانبخشی قرار گرفته است و به طور وسیعی در حال فراگیر شدن می باشد، ورزش پیلاتس است. پیلاتس یک شیوه تمرینی است که با حرکات فیزیکی ساده طراحی شده است و باعث ثبات تنه و افزایش قدرت و توازن بدن می شود. اگرچه تاکید این حرکات بیشتر روی تنفس می باشد ولی به عنوان یک روش تمرینی حرفه ای و مهم می تواند مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر بیماران زن مبتلا به کمردرد مزمن می باشد. در این مطالعه 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن که برای درمان به بیمارستان الزهرا شهر اصفهان مراجعه کرده¬ بودند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 بیمار) و کنترل (13 بیمار) قرار داده شدند. گروه آزمایش به مدت 6 هفته، هفته¬ای سه جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرینات تعدیل شده پیلاتس را انجام دادند، و گروه کنترل نیز در مدت زمان مشابه، درمان های رایج به اضافه مدالیته¬های فیزیوتراپی را دریافت کردند. از آزمودنی¬ها پیش و پس از اتمام دوره درمانی آزمون بعمل آمد. متغیر های درد، ناتواتی، سلامت عمومی، استقامت عضلات خم کننده و باز کننده تنه، انعطاف پذیری تنه و فلکشن جانبی تنه به ترتیب توسط شاخص اندازه گیری بصری میزان درد، پرسشنامه ناتوانی¬ عملکردی اسوستری، پرسشنامه سلامت عمومی، آزمون استقامت ایستای خم کننده ها و بازکننده های تنه (آزمون ایتو)، آزمون بشین وبرس و آزمون فلکشن جانبی تنه اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس، با عامل کووریت (پیش¬آزمون) در سطح 0/05=α استفاده گردید. نتایج نشان داد که پس از 6 هفته درمان، میانگین شاخص درد در گروه آزمایش کمتر از گروه کنترل بود (p=0/024)، میانگین شاخص ناتوانی گروه آزمایش کمتر از گروه کنترل بود (0/016=p)، میانگین شاخص سلامت عمومی گروه آزمایش کمتر از گروه کنترل بود (p=0.04)، میانگین میزان استقامت عضلات خم کننده و باز کننده تنه گروه آزمایش نیز بیشتر از گروه کنترل بود (p<0/001)، میانگین میزان انعطاف¬پذیری تنه گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.001) ومیانگین میزان خم شدن جانبی تنه گروه آزمایش به طور معناداری بهتر از گروه کنترل بود. بنابراین در تمامی متغیرهای مورد مطالعه تفاوت¬های مشاهده شده معنادار بود. با توجه به یافته¬های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که تمرینات پیلاتس مؤثرتر از روش های درمانی رایج برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می¬باشد. بنابراین نتایج این تحقیق از توصیه تمرینات پیلاتس به بیماران مبتلا به کمردرد مزمن حمایت می کند.